Friday, October 30, 2009
जग
त्याची नातं. दोन तीन वर्षांची. अगदी बारीक, अशक्त वाटण्या इतकी. त्याच्या छातीशी पेंगाळलेली. नाकातून थोडासा शेंबूड बाहेर आला होता. त्याची तिला फिकीर नव्हती. अंगात पिवळ्या रंगाचा फ्रॉक होता. तिचा आजोबा. म्हातारा. डोक्यावरचे केस तांबूस पांढरे. पान खाऊन तोंड रंगलेले. दात काही पडलेले. डोळे लाल.चेहरा उन्हामुळ रापलेला. हसला कि भेसूर दिसायचा. भीती वाटायची. पण तो आपल्या झोपाळलेल्या लाडक्या नातीला बस मधून बाहेरच जग दाखवत होता.कौतुकानं. शाळेला जाण्याऱ्या मुली, गाडया, दुकानं....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment